Merhaba Ekinoks

Bugün, 20 Mart, benim için birçok şeyin anlamı. Belki de her şeyin anlamı, hâlihazırda keşfettiklerim ve gelecekte keşfedeceklerimin de. Anlamı anlatmam çok zor çünkü hangi kelimeyi kullanacağımı bilmiyorum. Belki de tek diyebileceğim: ilk

Ekinoks ile yeni bir gün, yeni bir yıl başlıyor. Gündüz ve gecenin eşit olduğu ve birbirlerini eşit olarak ağırladıkları bugün ile ilkbahar başlıyor. Ve artık Koç burcuna giren Güneş ile Koç’un ilk ateş kıvılcımı ile yeni olana başlayabiliriz.

Dört gözle beklediğim bir gündü. Ve bugünü evde kalarak karşılıyorum. Oysa dışarıda olmayı yeğlerdim. Demek böyle geçmesi gerekiyormuş bugünlerin..

Ev dediğim ne? Dışarısı ne? Bunları yarın yazarım belki çünkü aslında bizle ve yaşadığımız andaki dünyada olan olaylarla da ilgisi var. Ve söylenecek çok şey var, ama 2 gecedir uykusuzum ve şu an benim çok uykum var.

Bugünse tek diyebileceğim; bazen başımıza aniden, ilk defa gelen şeyler yüzünden ne yapacağını bilemediğinden korksan da, o gelen şeyle nasıl yüzleşeceğini bilemesen de, korkup duvarların evlerin arkasına saklansan da, saklanmasan da, olacaktan kaçamazsın ve her ne yaparsan yap er ya da geç günü geldiğinde her nasıl yapıyorsan da seni bir şekilde yine de onunla yüzleştirir, taa ki görmeye ve bakmaya hazır olana kadar. O yüzden sonsuza kadar kaçmak ve saklanmak yerine kendini karşılaşmaya hazırlamaya bak.

Benim için geçen bir sene korkmak ve kaçmakla başladı. Ve bir o kadar da merak ve heyecan. Hem çok korkunç hem çok güzel bir yıldı. İzole olmanın ve her şeyden soyutlanmanın dibine vurduğum ve bir o kadar da dipten ötede başka bir dünyaya dokunup geçtiğim ve asıl olana dokunabildiğim ve yalnız hissetmediğim bir yıldı. Belki de en iyi tarif Hande'nin de ötesinde ruhuma dokunan bir yıldı. Unutmayacağım bir yıl…

Bugün ise kendim için ne diye sorsam bir tarifim yok çünkü bilemiyorum. Belki de hazırım, belki de farkında değilim hala hazır değilim, belki de hazır olmak diye bir şey de yok, diyorum çünkü boş boş konuşup atıp tutmak istemiyorum :) ama artık eskisi gibi korkmuyorum ve kaçmaya niyetim yok. Ve başıma her ne gelecekse orada durup onun içine bakmaya niyet ediyorum. Çünkü biliyorum ki korkup kaçarsam cevapları kendi kendime sorgulayarak bir şekilde bulabilirim de elbet ama kaçmayıp orada durup sorup öğrenebilirim de, çünkü konuşularak halledilemeyecek hiçbir şey yok, yüzleşerek ve sakince duruma bakılarak çözülemeyecek hiçbir şey yok aslında.

Bak dünyaya, birden başına bilmediği bir virüs salgını geldi ve tüm dünya, insanlar korkudan kendi kabuklarına çekildi ve farkında değiller, kendilerine uzun ve daha acılı bir belirsizlik süreci yarattılar. Keşke kaçmak yerine içinden birlikte daha farklı geçebilseydik. Evet çözülecek, ama çok daha kolay bir yolu vardı belki de aslında, bence…Ama demek ki öğrenmemiz gereken şeyler varmış, ya da anca böyle öğrenebilecekmişiz demek ki...

Son saatlerinde iyi geceler geçen sene, yarın yeni güzel bir günde görüşürüz..